VI OVERDOSING?

Następne parę dni spędziłam poza szpitalem, mimo że bardzo chciałam wiedzieć, co dolega blondynowi. Tłumaczyłam sobie jednak, że mam swoje własne życie, które samo się nie przeżyje. Musiałam w końcu znaleźć pracę i wyrwać się ze wspomnień nieszczęsnych ostatnich lat. Chodziłam na rozmowy o pracę średnio 3 razy dziennie. Nie obchodziło mnie jaka ma być to praca. Było mi w tej chwili wszystko jedno, co miałam robić za jakąś, nawet niewielką, sumkę. Do szpitala zajrzałam dopiero po tygodniu. Chłopak wciąż leżał w śpiączce i nie wpuścili mnie do jego sali, jednak usiadłam w poczekalni i czekałam na jakieś wieści. Widziałam ludzi spieszących się w tę i we w tę. W pewnej chwili moje oczy dojrzały tego samego blondyna, który parę dni wcześniej zawitał w moim nowym domu. Był ubrany w jasnożółtą koszulkę na krótki rękaw, a na nogach miał jeansy. Jego włosy były ułożone w ten sam sposób, co wtedy, gdy pierwszy raz go zobaczyłam. Spojrzałam na niego. Chłopak zdawał się zupełnie nie przejmować tym, że patrzę na niego, choć musiał to widzieć. Siedziałam dosłownie parę kroków dalej, na dosyć niewielkiej i już zdecydowanie niewygodnej kanapie. Szedł wolnym krokiem w stronę sali Rossa. Zdziwiło mnie to, ponieważ wstęp miała tam tylko rodzina. Chłopak zniknął za drzwiami sali numer cztery, w której leżał mój znajomy. Cóż, nie do końca był tylko moim znajomym, ale nie potrafiłam nazwać go nikim więcej. Lubiłam go. Naprawdę go lubiłam. Po prostu uczucie, które ukradło z mojego słownika słowa opisujące to, co czuję do blondyna, nie pozwoliło mi na nazwanie go 'przyjacielem', a już na pewno nie 'ukochanym'.

Na stojaku na gazety po mojej prawej stronie znajdowały się dwa magazyny dla młodzieży. Nie czytałam prasy tego typu, ale zawsze warto czymś zabić nudę, prawda? Wzięłam więc pierwszy lepszy i zaczęłam czytać. Britney Spears ma nowego chłopaka. Demi Lovato wydała nową piosenkę. Nick Jonas widziany z nową dziewczyną. Ross Lynch w szpitalu. Peter Ga.... Zaraz. Co? Przeczytałam to zdanie jeszcze pięć razy. Skąd oni to wiedzą? Wszystko odbywało się poza obecnością paparazzi. Otworzyłam na odpowiedniej stronie i zaczęłam czytać.

"Znana gwiazda Disneya, Ross Lynch, parę dni temu trafił do szpitala. Lekarze podejrzewają przedawkowanie, ale nic pewnego. Byłby to jego pierwszy taki wyskok. Czy Disney dalej będzie chciał współpracować z osobą, która nie stroni od narkotyków?"

Pod spodem zauważyłam nasze zdjęcie. NASZE zdjęcie. Zdjęcie, na którym niosę blondyna. Podpis wskazywał, że jestem jego nową dziewczyną. Nienawidziłam plotek. Prawie żadna z nich nie miała ziarenka prawdy o osobie, o której mówiła. NIE byliśmy razem. Odłożyłam gazetę. Byłam wściekła. Wstałam z kanapy i nerwowym krokiem chodziłam w tę i we w tę. W pewnym momencie podszedł do mnie chłopak z grzywką ułożona z prawej na lewą stronę. Spojrzałam na niego.

-E... Jestem Riker. Jestem bratem Rossa. Obudził się i pytał o ciebie... - chłopak spojrzał na mnie. Uśmiechnęłam się, po czym ruszyłam w stronę sali chłopaka. Nie miałam zamiaru odzywać się do niego, wiedząc teraz, ze najprawdopodobniej jest dealerem. Ross na 99% przedawkował prochy, które dał mu własny brat. To nienormalne. Chłopak złapał mnie za ramię i przyciągnął do siebie.

-W co ty pogrywasz? - spojrzał w moje pełne przerażenia oczy. W pewnym momencie puścił mnie i skierował swój palec wskazujący w moją stronę.

-Ty coś wiesz... - powiedział ciszej, ale groźniejszym głosem. Prychnął.

-Co wiesz? - podniosłam prawą brew do góry, a ręce skrzyżowałam na piersiach.

-Jesteś dealerem i dałeś Rossowi narkotyki. Dlatego on teraz jest tam... - wskazałam na salę numer cztery, w której chłopak leżał. Riker podniósł obie brwi. Jego źrenice rozszerzyły się znacznie.

-...i męczy się. Jesteś totalnym idiotą. Gratulacje wygrania nagrody dla debila roku. Odbiór w śmietniku za rogiem. - uśmiechnęłam się wyraźnie dumna z siebie i ruszyłam w stronę sali. Chłopak stał w tym samym miejscu, wyraźnie zbity z tropu. Podrapał się po głowie, co zobaczyłam kątem oka, wchodząc do sali. Przymknęłam drzwi.

-Cześć... - Ross wydobył z siebie. Brzmiało to bardziej jak jęknięcie, ale nie przeszkadzało mi to.

-Hej, Ross. Jak się czujesz? - usiadłam na stołku obok łóżka, poprawiając włosy, które opadły mi na twarz.

-Lepiej... Tak sądzę. - odchrząknął. Wyglądał potwornie. Miał wory pod oczami. Jego oczy były czerwone. Otwierał je z trudem. Złapał mnie za rękę, jednak cofnęłam ją. 

-Proszę, zbliż się, chcę ci coś powiedzieć... - poprosił jękliwym głosem, a ja wstałam i zbliżyłam swoją twarz do jego. Poczułam szybsze bicie własnego serca. Chłopak spojrzał mi w oczy.

________________________________________________________________

O jeju! Kocham ten rozdział haha! Jutro zobaczycie, co będzie dalej, a tym czasem zgadujcie w komentarzach :D ♥

Dziękuję za wszystkie komentarze i za to, że naprawdę chce wam się to czytać :)

EDIT: Wiem, że pisze się 'diler' po polsku, ale jakoś wole pisać 'dealer' z angielskiego ;D